آفات و بیماری های زرشک
بیماریها و آفات: آفات زرشک
حشرات جونده و مکنده و همچینن قارچها هستند که به وسیله حشره کشها و قارچ کشها با
آنها مبارزه می شود. بیماریهای و انگلهای مهم زرشک بقرار زیر است: 1- زنگ سیاه گندم pucchinia gramini را
می توان نام برد لازم به ذکر است زرشک میزبان حد واسطی برای زنگ سیاه که یکی از بیماریهای صعب
العلاج گندم است می باشد این قارچ یک دوره زندگی خود را روی زرشک می گذراند. لذا
همیشه باید سعی کرد که محل زرشک کاری از مزارع گندم دور باشد تا اسپورهای قارچ بر
روی بوته های گندم انتقال نیابند. بعضی از شرایط جوی مثل رطوبت و گرما نیز می
توانند به این بیماری شدت دهند. رعایت تناوب زراعی از شدت بیماری در گندم می کاهد. 2-
سفیدک سطحی زرشک 3- شته زرشک ( یکی از مهمترین آفات) 4- پروانه انگشتری 5- مگس
گیلاس 6- پروانه ابریشم باف ناجور
مهم ترین آفت زرشک بی
دانه در جنوب خراسان زنبور سرشاخه خوار است. این آفت بیشتر توسط
پاجوش های آلوده گسترش می یابد. حشره ماده روی شاخه های سبز و نرم و پاجوش های
نورسته تخم ریزی می کند. لاروها پس از خروج از تخم از شاخه ها تغذیه می کنند.
پروانه برگ خوار، کنه دو نقطه ای، گوشخیزک و شپشک بنفش زیتون از زمره آفت های دیگر زرشک بی دانه اند.
عدم تغییر رنگ میوه،
چروکیده و خشک شدن میوه، جارویی شدن، کتابی شدن شاخه ها، لکه لکه
شدن پشت برگ ها و خشکی و زوال درختچه از زمره بیماری های شایع در زرشک بی دانه است.
● زمان
برداشت و روش های برداشت
نهالهای زرشک در سن 3
تا 4 سالگی
محصول دادنشان را شروع می کنند. بهترین زمان برداشت وقتی است که دانه های زرشک کاملاً یکنواخت
قرمز شده باشند و این
معمولاً
اوایل پائیز است. برداشت آن با دست به دلیل وجود خارهای فراوان در بوته، دشوار است. آبانماه
معمولاً زمان برداشت محصول
زرشک
است در صورتیکه بارانهای پائیزی اجازه دهند هرچه دیرتر محصول را برداشت کنند بهتر است زیرا میوه
شیرین تر و خوشمزه تر می شود. میوه نارس کمی گس است.
برداشت
زرشک به دلیل نازکی پوست میوه و همچنین وجود خارهای فراوان
و تراکم شاخه ها یکی از دشوارترین و پرهزینه ترین مراحل تولید زرشک است که در حال حاضر از روش خوشه چینی (چیدن خوشه ها با دست)، روش بریدن
ضربه ای (برداشت به وسیله
ضربه زدن به شاخه ها)، روش شاخه بر (بریدن شاخه های حامل خوشه های میوه)، روش تلفیقی (تلفیقی از روش شاخه بر و ضربه ای) و سیستم برداشت مکانیکی
استفاده می شود. فرآوری و بسته بندی زرشک
بی دانه در بیشتر کشورها از زرشک در حد یک گیاه دارویی و زینتی
استفاده می شود و میوه آن به عنوان یک محصول قابل فرآوری یا مصرف به دنیا معرفی نشده است. عمده ترین شکل تهیه و ارائه این محصول، زرشک خشک
است که عمدتاً در جنوب
خراسان تولید می شود. در حال حاضر بخش اعظم میوه زرشک به صورت سنتی خشک می شود. در دو روش برداشت خوشه ای و ضربه ای زرشک های جمع آوری شده
درون کیسه یا کارتن های
مقوایی و چوبی ریخته شده و به محل خشک کردن که معمولاً پشت بام های کاهگلی یا آسفالتی خانه هاست منتقل می شود. زرشک در شرایط مناسب در زیر آفتاب
پاییزی طی ۱۵ ـ ۱۰ روز به رطوبت مطلوب رسیده
و خشک می شود. در روش برداشت شاخه بر، شاخه ها به محل خشک
کردن منتقل می شوند. برای خشک کردن شاخه ها ازمحل های سرپوشیده یا انبار استفاده می شود. این انبارها به داربست های چوبی ـ فلزی مجهز بوده
که شاخه ها از آنها
آویزان می شوند. میوه تازه زرشک بسیار حساس بوده و عمر انبارمانی چندانی ندارد. دو عامل در خشک کردن میوه زرشک نقش اساسی دارد. انتقال گرما
از منبع حرارتی به
میوه و انتقال آب یا بخار از درون میوه به سطح و دور کردن بخار از سطح میوه است. بهترین روش خشکانیدن زرشک استفاده از خشک کن های صنعتی متناسب با
نوع میوه است. پس از
خشکاندن بوجاری ثانویه که عبارت است از گرفتن اضافات همراه زرشک خشک شده مانند دم، کاه، شن، میوه های پوک و غیره انجام می شود. و سرانجام محصول
نهایی درجه بندی و در
بسته هایی از جنس پلاستیک های پلیمری بسته بندی و به بازار عرضه می شود
زرشک در چهار سال اول محصول زیادی
نمی دهد. از سال پنجم نخستین محصول نسبتاً اقتصادی آغاز می شود، در سال هفتم میانگین
محصول زرشک به 2 تن در هکتار می رسد. با بالا رفتن سن درخت مقدار محصول درختچه
های زرشک نیز زیادتر می شود. بیشترین اندازه باردهی آنها از چهارده سالگی شروع
شده و تا 25 سالگی ادامه می یابد دوره بازدهی زرشک حداکثر تا 85 سالگی است. از هر
4 کیلو زرشک تازه یک کیلو زرشک خشک دست می آید. پس از چیدن زرشکها را روی پارچه ریخته
و در آفتاب خشک کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر